Αυτή η χώρα ειναι για τον πουτσο.
Οι δεξιοι για τον πούτσο. Οι αριστεροί για τον πούτσο. Οι δημόσιοι για τον πούτσο. Οι ιδιωτικοί για τον πούτσο. Οι πολιτικοί για τον πούτσο. Οι καλλιτέχνες για τον πούτσο. Οι δάσκαλοι για τον πούτσο. Οι μαθητές (θα γίνουν για) τον πούτσο. Η (εκφυλισμένη) δημοκρατία για τον πούτσο. Εγώ, εσύ, ο παρα πέρα, για τον πούτσο. Μαλάκα, ε μαλάκα άνθρωπε. Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο μαλάκας μιλάει για τη μείωση του τουρισμού, μή και δε γεμίσουν τα ξενοδοχεία της Μυκόνου. Ρε να μην πατήσει άνθρωπος, μαλάκα, ε μαλάκα. Ρε να μη σωθει το μπουρδέλο απο την καταστροφή. Ποια καταστροφή, δηλαδή, που αν την ήξερα, θα την επέφερα απο μόνη μου. Ολα τα άλλα μου φαίνονται τόσο αυτονόητα που δεν.
3 σχόλια:
Η αγανάκτησή σου είναι απολύτος κατανοήτη.
Επέτρεψέ μου όμως να γράψω κανά δυό
πραγματάκια για να μην πέφτουμε σε ''ειδωλό-παγίδες''
Όταν οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές, στο σημερινό καπιταλισμό, είναι παγκοσμίως 548 τρις $, εκ των οποίων μόλις το 4% είναι πραγματικές - το υπόλοιπο 96% είναι ''αέρας'' και δεν το κατανοόυν άλλοι ''μορφωμένοι'' λαοί, και κατηγορείτε αυτός ο για το ''πούτσο λαός'' ότι δεν είναι αρκετά σαν και αυτούς και μιλάμε για τον νεοέλληνα -ο οποίος απο εκει που είχε τεράστιο ποσοστό αποταμίευσης πρίν 20 χρόνια ξαφνικά έφτασε να καταναλώνει παραπάνω απο όσα παράγει, όπως και οι άλλοι μορφωμένοι!- ο όποιος κάνει ακριβώς ότι οι ''εταίροι'' του αυτο με οδηγεί στη παραφθορά της φράσης του Νίτσε:
Η μεγάλη αηδία για τον άνθρωπο
καθώς και
η μεγάλη συμπόνια για τον άνθρωπο,
αυτά τα δύο όταν ενώνονται γεννάνε ένα από τα φοβερότερα τέρατα: τη τελευταία θέληση του ανθρώπο, τη θέλησή του για το μηδέν, τον μηδενισμό.
Ολα τα άλλα μου φαίνονται τόσο αυτονόητα που δεν...
Υ.γ:
''Ρε να μη σωθει το μπουρδέλο απο την καταστροφή. Ποια καταστροφή, δηλαδή, που αν την ήξερα, θα την επέφερα απο μόνη μου''
...και ξέρεις τι βολικό είναι αυτό για την ''ελεύθερη'' αγορα;
Μα πως έγιναν όλα αυτά για το πούτσο επιτέλους;
Νόμιζω πως χάνουμε το δάσος.
Για το μόνο που μπορώ να κατηγορήσώ είναι η άγνοια, η όποια βέβαια υπάρχει δυστυχώς σε όλους μας.
Η διαθεσή μου είναι όμορφη και όχι επιθετική αλλά κάποια πράγματα είναι καλό να τα λέμε.
Αγαπητε Δ,
Καλώς τα λες, αλλά εν προκειμένω -και εν συνόλω- θα τα βάζω πάντα με αυτον τον λαό που τα έχει κάνει σαν τα μούτρα του και για τον οποίο εχω χάσει κάθε ελπίδα οτι θα γίνει ποτέ άνθρωπος. Δεν εξαιρω εαυτόν, παρεπιπτόντως.
Αυτό που έγινε τις προαλλες, ξεπερνάει κάθε χρηαμτοοικονομική ανάλυση και κάθε προσπάθεια να ενταχθεί σε οποιαδήποτε συστημική διαταραχή.
Όχι μονο επειδη –συμπτωματικά- δεν ηταν κάποιος φίλος στη θέση τους, ή εγώ, ή ο αδερφός μου, ή, αλλά κυρίως διότι προκειται για μια στυλιζαρισμένη, επαναλαμβανόμενη και μόνιμη πρακτική που θυμάμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Πάντα μου βγάζει αυτός ο λαός την αδυναμία του να ανταπεξέλθει σε οτιδήποτε, χωρίς κάποιον τσοπάνη απο πάνω του, χωρίς βούρδουλα.
Ειναι τραγική η μόνιμη αίσθηση του Έλληνα οτι πάντα κάποιος του χρωστάει, οτι μονίμως είναι πιο μάγκας απο τους άλλους, οτι μονίμως ειναι χωρίς ευθύνη για ό,τι του συμβαίνει, η μιζέρια του, η μικρόνοιά του, η κουτοπονηριά του, η επιδίωξή του να βολέψει τη ζωούλα του και να περιφρουρήσει τον εαυτούλη του, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο.
Για μένα αυτό ειναι το δάσος, αγαπητέ Δ, και το αποκόπτω απο το υπόλοιπο βουνό, γιατι είναι βαθύτερα τα αίτια σαπίλας του-όχι μόνο η γειτνίαση ή το κοινό λίπασμα ή οι καιρικές συνθήκες. Και αυτό έγκειται στην πολύ έντονη μου πεποίθηση οτι τα γεγονότα της Τετάρτης θα μπορούσαν να είχαν συμβεί και σε οποιαδήποτε άλλη απεργία-αντίδραση, πεπόιθηση που έχει βυζάξει και ταίσει η 30χρονη μνήμη μου και έχει ενισχύσει.
Όπως και να ΄χει, ξερω πως ο θυμός κακός συμβουλος μόνο μπορεί να είναι κι όταν ανακτήσω την ψυχραιμία μου, ίσως και με πω υπερβολική ή παραδεχθώ παρωπίδες. Ίσως και όχι.
Όσο για τη διάθεση, την καταλαβαινω.
Εαν έχεις τον χρόνο και την διάθεση ρίξε μια ματιά.
http://inreparabile.blogspot.com/2010/05/blog-post_09.html
Χαιρετίζω τόν όμορφο Βόλο που τόσες ωραίες στιγμές έχω περάσει.
Δημοσίευση σχολίου