Ιστορία ενός βιβλίου

14 - 15 Αυγούστου 2006.
Ζέστη. Αθήνα. Μπαλκόνι. Βράδυ. Μόνη.
Εμφραγμα. Φεγγαρι. Μάτια εκεί. Το πρωί. Βιβλια από το Νασιώτη μπύρες Πλάκα πλάκα ειχαν και οι Έλληνες που την έπεφταν στις Ισπανές δυο τραπέζια παρακάτω και εντυπωσιάζονταν στα φτωχά αγγλικά τους με το συνδυασμό βαρελίσιας και λεμονάδας. Μετά. Απόγευμα. Βράδυ. Μπαλκόνι. Ζεστη. Φεγγάρι. Στρογγυλό. Τηλέφωνο. Νησί.
«δεν την παλεύεις, ε;»
«γιατί;»
«γιατί μέχρι εδώ έρχεται ο εφιάλτης της Περσεφόνης.»
Μτά. Ντριν. Παργα.
«έλα, εμείς. Ειναι εδώ και ο... με τον...εσύ γιατί εκεί; Εσύ έπρεπε εδώ τώρα»
«ναι»
«πίνουμε. Σφηνάκια»
«κι εγώ. Όχι σφηνάκια»
Μετά. Κρεβάτι. Σαββατογεννημένη. 3π.μ. σαββατογεννημένη. 4π.μ. σαββατογεννημένη στο πάτωμα. Σβησε φως. 4:10. Άναψε φως. Σαββατογεννημένη ως τις 5:10. Διακοπές απο ΟΛΑ. Θα; Αν. Σιγά. 3 μέρες.
6-7 Αυγούστου 2009.
Σκηνικό απαράλλαχτο. Ζέστη.. Αθήνα. Μπαλκόνι. Βράδυ. Μόνη. 
Φεγγάρι. Μάτια εκεί.
Όμως.
Η Σ. κοιμάται . Πριν. Μαλλια βαφτηκαν. Όχι μονα τους. Πιο πριν απο πριν. Μοναστηράκι. Πλάκα. Μπύρες. Κουβέντα. Πεζώ 2 ώς Ομόνοια. Μετά. Σπίτι.
«να πάρω τζην μαζί;»
«θα σκάσεις»
«τα σταράκια, όμως;»
«όχι, σανδάλια και ξυπόλητη.»
Μπαλκόνι. Φεγγάρι. Μάτια Εκεί. Μυαλό Εκείτερα. Σαββατογεννημένη ξανά. Και νυν. Και αεί. Να το πιεις όλο. Μετά. Τηλεφωνο. Φωνή. «έλα να φύγουμε». Αμήν. Αλλά φεγγάρι επόμενο μαζί.