Σήμερα παραβρέθηκα σε ένα batizado. Παρόλο που η "φιλοσοφία" της καποέρα μου κάνει απο απλοϊκογραφική έως αοριστοκοινοτοπη, ομολογώ οτι το θέαμα ειναι εξαιρετικό. Ειδικά απο κάποιον έμπειρο καποερίστα.
To ιβέντ ξεκίνησε με κάποια βίντεο, στα οποία εδιναν ένα μικρό δειγμα όλοι όσοι θα γίνονταν κι επίσημα δάσκαλοι (formados?) της καποέιρα, άτομα απο ισπανία, ελλάδα, βραζιλία κι αλλού. Αργότερα, έκαναν και live παρουσίαση ανα δυαδες, ενω στη συνέχεια, καθενας απο αυτους εκανε απο ένα σόου με κάποιον ανώτερό του, με κάποιον mestre κι όλα αυτά υπο τους ηχους "παραδοσιακής" μουσικής που έπαιζαν οι ιδιοι οι mestre (αν εχω καταλάβει σωστά)
Μετα, σειρα ειχαν οι απλοί μαθητες. Οι πολλοί αρχάριοι έμοιαζε σα να χόρευαν κακο ζεϊμπέκιο. Αφού ειδαμε καμια εκατοσταριά που μετραγαν απο λιγους μήνες έως 4-5 χρόνια στο σπορ, εξοικειώθηκα τόσο ωστε να καταλάβω αν ο αδερφός μου ειχε καλό επιπεδο. Αποδειχτηκε ακομη καλυτερο απο το αναμενομενο, αφου τελικά πηρε μεγαλυτερο κορδονι απο εκεινο που υπολόγιζε. Επίσης, διαπίστωσα αλλη μια φορά πώς μπορουμε να φουσκώνουμε με περηφανια για τους ανθρώπους μας, ακόμη και για τόσο απλά πράγματα, όπως την επιδεξιοτητα στην καποέ(ι)ρα.*δηλαδή, χαμός!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου